Τα δύσκολα για την Τράπεζα Κύπρου δεν έχουν σε καμία περίπτωση περάσει. Την ώρα που άλλες τράπεζες καταφέρνουν να την βγάλουν (σχετικά) καθαρή μέσα από το χάος που έχει δημιουργηθεί, και την ώρα ακόμα που άρχισαν να φαίνονται οι κερδισμένοι από την καταστροφή της Λαϊκής και της Τρ. Κύπρου, η νέα τάξη πραγμάτων στην κατεξοχήν συστημική τράπεζα του τόπου, συνεχίζει να προκαλεί ανησυχία.
Όλα δείχνουν πως σήμερα η Κεντρική Τράπεζα θα ανακοινώσει τον διορισμό του Μ. Κολακίδη στη θέση του εκτελεστικού συμβούλου. Πέρα από το γεγονός ότι ο κ. Κολακίδης έλαβε τις περισσότερες ψήφους από το ΔΣ της τράπεζας, το γεγονός πως έλαβε 10 ψήφους έναντι 2 του επόμενου στη σειρά, καθιστά την επιλογή του σχεδόν βέβαιη από τον Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας, ο οποίος δεν φαίνεται να εκφράζει ενστάσεις στην επιλογή παρά το γεγονός ότι φερόταν προτιμούσε τον κ. Χρήστου.
Πολλοί θεωρούν πως, κάτω από το σκήπτρο του Διαχειριστή, ο νέος CEO δεν θα έχει ουσιαστικές εξουσίες. Ωστόσο, την ίδια ώρα είναι καλά γνωστό πως ο κ. Κολακίδης θα κληθεί να βρει τον τρόπο να «πείσει» πολλούς εργαζόμενους να αποχωρήσουν από την τράπεζα πριν καν παραδώσει το Σχέδιο Αναδιάρθρωσης στον διάδοχό του. Στόχος, όπως αναφέρουν οι εκ των έσω, είναι να αποχωρήσουν 1000 με 1500 άτομα. Αυτοί θα είναι η πρώτη φουρνιά με άλλους τόσους να απολύονται κάτω από το σχέδιο αναδιάρθρωσης.
Το σύνολο των3.000 αποχωρήσεων, όμως, είναι μάλλον αισιόδοξο και θα πρέπει να αναμένεται πως το τελικό νούμερο των νέων ανέργων από την Τράπεζα Κύπρου θα είναι τελικά ακόμα μεγαλύτερο. Αυτό δεν είναι επιλογή – το επιβάλλουν τα νούμερα.
Οι αντιδράσεις θα είναι πολλές. Ήδη παραπονιούνται οι υπάλληλοι της πάλαι ποτέ Λαϊκής πως αυτοί είχαν ήδη μειώσεις μισθών και βρίσκονται σε δυσμενή θέση, προφανώς χωρίς να κατανοούν πως εργοδότης τους δεν υφίσταται πλέον και πως η απόλυση είναι το φυσικό συνεπακόλουθο όσων συνέβηκαν. Ίσως μια αρχή να είναι πως τα υψηλόβαθμα στελέχη της Λαϊκής, που έβλεπαν, ήξεραν αλλά δεν μιλούσαν, να μπορούν να κριθούν κατά τεκμήριο ακατάλληλοι για την «νέα» Τρ. Κύπρου. Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία.
Αν η διαχείριση των αντιδράσεων μπροστά στις επιλογές δεν μπορεί παρά να κάνει η νέα διοίκηση της Τρ. Κύπρου, αποτελεί πρόκληση, η τελική διάσωση της τράπεζας είναι το μεγάλο στοίχημα.
Ένα σημείο που δεν λαμβάνει την σημασία που του αξίζει, είναι η μοίρα που θα έχουν, τελικά, τα μεγάλα δάνεια που έχει παραχωρήσει η τράπεζα σε ένα μικρό αριθμό επιχειρηματιών. Η «Κ» έγραψε πρόσφατα πως πέντε επιχειρηματίες κρατούν σχεδόν 1δισ. ευρώ σε δάνεια που δύσκολα μπορούν να εξυπηρετηθούν. Το γεγονός μάλιστα πως μερικοί από αυτούς τους επιχειρηματίες αποτελούν το κυριότερο λόμπι υπέρ της λίρας (κάτι που θα «φάει» το χρέος τους) είναι ενδεικτικό της απελπισίας τους, αφού τους οδηγεί σε ακραία επιχειρήματα που θα ήταν μεν καταστροφικά για την Κύπρο, αλλά θα διάβρωναν τα αστρονομικά τους χρέη..
Την ίδια ώρα, η πρώτη δημοσίως γνωστή πράξη στο distress selling, που αφορούσε στην επίσης καταχρεωμένη Aristo Developpers, ανοίγει την πόρτα για επιπλέον κινήσεις αυτού του είδους. Όπως έγραψε η «Κ», πολλά funds αναζητούν μη εξυπηρετούμενα δάνεια, εταιρείες με μη βιώσιμη μόχλευση και άλλα προβληματικά ενεργητικά για να αγοράσουν και να τα οδηγήσουν σε κούρεμα και αναδιάρθρωση.
Σχόλια από τους διευθυντές αυτών των fundsείναι σαφή, πως η Τράπεζα Κύπρου δείχνει να μην αντιλαμβάνεται την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Όταν πέντε άτομα σου χρωστούν ένα δισ. ευρώ που δεν θα εισπράξεις ποτέ, δεν πωλούνται αυτά τα δάνεια με έκπτωση της τάξης του 3%, 5% ή10%. Τα παραφουσκωμένα ενεργητικά στον ισολογισμό της Τρ. Κύπρου, όπως έχουν ανακοινωθεί, δεν μπορούν να πείθουν κανένα.
Και, εν μέρει γι αυτό τον λόγο, ούτε ο λόγος 13% στην κεφαλαιακή επάρκεια ισχύει.
Ο κ. Κολακίδης, μαζί με το ενδιάμεσο ΔΣ, θα πρέπει να λάβουν τολμηρές αποφάσεις, με κεντρικό σκοπό να σωθεί η τράπεζα. Η πώληση προνομιακού μετοχικού κεφαλαίου (ακόμα και σε βάρος των κουρεμένων νέων μετόχων) σε ξένη τράπεζα με ατσαλένια φήμη, ίσως να είναι μια από τις σημαντικότερες κινήσεις που θα πρέπει να σκεφτούν, χωρίς ταμπού.
Ωστόσο, πέρα από αυτό, θα πρέπει να δοθεί και μια λύση στην μεγάλη έκθεση της τράπεζας στα λίγα σε αριθμό, αλλά τεράστια σε αξία προβληματικά δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων το καθένα. Το γεγονός ότι ορισμένοι από αυτούς τους επιχειρηματίες είναι και οι κύριοι υπέρμαχοι της λίρας, θα πρέπει να λειτουργεί ως προειδοποίηση για το πώς να αντιμετωπιστεί μια προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος που δημιουργούν τα δάνεια τους.
Ωστόσο, αντί να παραμένουν ως ενεργητικά της τράπεζας αυτά τα δάνεια –κάτι που μόνο ως λογιστική λαμογιά μπορεί να ερμηνευτεί- θα πρέπει να προχωρήσει το distress selling, η απομείωση και η αναδιάρθρωσή τους.
Από τώρα, θα πρέπει να είναι όλοι σαφείς με τον νέο CEO: Δουλειά σας, να σωθεί η τράπεζα. Αν δεν αντέχετε τις παρασκηνιακές πιέσεις, μην αναλάβετε.
Όρος, ίσως να έπρεπε να είναι πως αν πληρώνεις τους υπαλλήλους σου με κουπόνια αντί λεφτά, δεν μπορείς να έχεις λόγο για το μέλλον του νομίσματος, αφού τα προσωπικά σου συμφέροντα είναι ακριβώς αντίθετα με εκείνα του τόπου. Κι αυτό δεν αφορά ένα, αλλά δύο από τους έντιμους κύριους που επιχείρησαν να προωθήσουν ακόμα και την στήριξη της «νέας λίρας» από τη Τουρκική Κεντρική Τράπεζα.
Ο κ. Κολακίδης είναι αρκετά έμπειρος για να ξέρει σε τί χάος μπαίνει. Αλλά οι απαιτήσεις που πρέπει να έχουμε από τον ίδιο, είναι τεράστιες και θα παρακολουθήσουμε τη στάση του, από την αρχή.
Επίσης, πρέπει να προχωρήσει το ΓεΣΥ και να εκπονηθεί ΜΔΠ. Και τα λεφτά από το γκάζι, μακριά από τους πολιτικούς.
Food for Thought 