Και λοιπόν, είδαμε τον κατάλογο των εκροών στην κλειστή περίοδο. Αυτό ήταν αναμενόμενο, αφού, όπως γνωρίζουν οι δημοσιογράφοι, τα έγγραφα που είναι απόρρητα τα βρίσκουμε εντός λεπτών, σε αντίθεση με τα δημοσίως διαθέσιμα έγγραφα τα οποία μας δυσκολεύουν πάντα.
Έτσι, ανακοινώθηκε πως μια σειρά από άγνωστες εταιρείες, οι εισαγωγείς (πετρέλαια, φάρμακα κτλ) αλλά και η JCC, έβγαζαν λεφτά κατά τη κλειστή περίοδο. Πρόκειται για μια λίστα που παραχωρήθηκε χωρίς έλεγχο, και που δόθηκε στους δημοσιογράφους και πάλι χωρίς έλεγχο. Έτσι, λοιπόν, βγήκαν «στο φως» ονόματα, ορισμένα από τα οποία θα πρέπει να διερευνηθούν, τα οποία όμως στο σύνολό τους δεν λένε απολύτως τίποτε.
Νέα στάχτη στα μάτια του κόσμου, ο οποίος, αισθανόμενος πως κάτι δεν πήγε καλά με την όλη υπόθεση, τρέχει να ξεκαθαρίσει το ποιός και γιατί σε μια λίστα με περιεχόμενο που είναι περίπου τυχαίο.
Την ίδια ώρα, όμως, ξέρουμε πως έγιναν απάτες. Και οι απάτες ήταν πολλές, συγκεκριμένες και με όνομα. Εκείνες τις απάτες δεν τις αγγίζει κανένας, ενδεχομένως διότι, αυτή την πέτρα όταν την σηκώσεις, δεν ξέρεις τί σκορπιούς θα βρεις από κάτω.
Το ζητούμενο δεν ήταν ποτέ να μάθουμε ποιός έβγαλε λεφτά στην κλειστή, στην ανοικτή ή στην προ κουρέματος περίοδο: Το ζητούμενο ήταν να μάθουμε ποιοί παρανόμησαν και ποιοί χρησιμοποίησαν πολιτικές ή άλλες διασυνδέσεις για να γλιτώσουν τα λεφτά τους. Κι αυτό, όπως αναμέναμε πολλοί, δεν έγινε ποτέ.
Εν τω μεταξύ, το πρόβλημα δεν είναι μόνο πως ολόκληρη η Κύπρος επιδίδεται σε μια διαδικασία συζητήσεων που δεν έχουν νόημα με αποτέλεσμα να την γλιτώνουν οι ένοχοι και να μετατρέπονται όλοι σε ύποπτους. Το μεγαλύτερο ακόμα πρόβλημα είναι πως εν τω μεταξύ σταματήσαμε να αναζητούμε λύσεις στα απτά προβλήματα που είναι μπροστά μας και που δεν έχουν λυθεί σε καμία περίπτωση.
Κι αυτό δεν αφορά μόνο στην Τράπεζα Κύπρου, η οποία συνεχίζει να αποτελεί θέατρο του παραλόγου. Εκεί, ακόμα δεν βρέθηκε κανένας να μας δώσει μια καλή είδηση που να δικαιολογεί θετική κάλυψη της τράπεζας. Η πρόσκληση θα ισχύει μέχρι να υπάρξει ανταπόκριση. Ακόμα πιο χαρακτηριστική του προβλήματος ίσως να είναι η Ελληνική. Σε αντίθεση με την Τράπεζα Κύπρου, η Ελληνική δεν αντιμετωπίζει πιέσεις στη ρευστότητα της. Κι όμως, δεν δείχνει ικανή να προχωρήσει σε πιστωτική επέκταση.
Έχει, δηλαδή, ρευστό, δεν δίνει όμως δάνεια. Κι αυτό θέτει το ερώτημα τί ρόλο έχουν οι τράπεζες στην οικονομία, αν αδυνατούν να κάνουν την πιο βασική μετατροπή (τις καταθέσεις σε δάνεια) που αποτελεί και τον πιο στοιχειώδη ορισμό του ρόλου τους στην οικονομία.
Αυτό το ζήτημα, που καθόλου άσχετο δεν είναι με την πορεία των μη εξυπηρετούμενων δανείων τα οποία στο σύνολο του συστήματος αγγίζουν το 60%, έχει πέσει πίσω από τον προβολέα και δεν το βλέπει κανείς.
Αυτό όμως θα κρίνει πολλά στο επόμενο διάστημα: Αν κάποιοι νέοι θα διακόψουν τις σπουδές τους, για παράδειγμα, ή αν κάποιοι θα μείνουν χωρίς δουλειά, αν άλλοι συνεχίσουν να βλέπουν δάνεια και υποχρεώσεις να αυξάνονται. Και, για να πάμε και στα πιο σοβαρά, θα κριθεί και το πόσα παιδιά θα λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία. Δεν είναι θεωρητικό το θέμα.
Με την οικονομία να κολλά στα αρνητικά πρόσημα, ακόμα και η αναιμική ανάπτυξη που ορισμένοι ελπίζουν πως θα έχουμε του χρόνου δεν θα σημαίνει και πολλά στην καθημερινότητα μας αν δεν γίνει κάτι για την πιστωτική συρρίκνωση.
Αλλά αυτή η συζήτηση πονεί. Θέτει δύσκολα ερωτήματα για τους τραπεζίτες. Σκοτώνει τις ιερές αγελάδες και πληγώνει εγωισμούς. Άρα καλύτερα να φταίει κάποιος άλλος διότι πλήρωσε τις εισαγωγές ή διότι έστειλε λεφτά στο εξωτερικό πριν το κούρεμα ή κατά τη διάρκεια της τραπεζικής αργίας.
Οι θεσμοί όφειλαν να περάσουν τις λίστες από κόσκινο (αν δεν βαριούνται) και να βρουν εκείνους που πραγματικά ήταν ύποπτοι για να ζητήσουν επιπλέον διερεύνηση, αντί να κάνουν μια αμιγώς προεκλογική διαρροή και να κάψουν το ξόανο για να ησυχάσει ο κόσμος. Ας το κάνουν τώρα, αλλά χωρίς να στρέφουν την προσοχή από τα άμεσα μας προβλήματα σε μια συζήτηση της οποία μοναδικός στόχος δεν είναι να βελτιώσει τη κατάσταση που βιώνουμε, αλλά ικανοποιήσει τα νεύρα που όλοι έχουμε με την κατάσταση.
Επίσης πρέπει να προχωρήσει ένα σοβαρό ΓεΣΥ και να εκπονηθεί ΜΔΠ. Και τα λεφτά από το γκάζι, μακριά από τους πολιτικούς.
ΣΗΜ: Το γεγονός ότι, όπως φαίνεται, η «λίστα εκροών» περιλαμβάνει και εισροές, καθιστά την λίστα ελαφρώς χειρότερη από ανέκδοτο
Food for Thought 