Οι εικόνες της Έρημης Γης, με την πρώτη ζωή μιας κοιμισμένης γης που ξυπνά ξαφνικά από τον χειμώνα, σου σκίζει το στομάχι. Η σκληρότητα του Απρίλη, όμως, έχει και μια άλλη μορφή, πολύ πιο πεζή, πιο σωματική, αλλά εξίσου επώδυνη. Αυτό έμαθαν, εξάλλου, χιλιάδες Σουηδοί, Γάλλοι και Γερμανοί τους τελευταίους 5 αιώνες.
Η γη στη Ρωσία δεν ξυπνά με τις Πασχαλιές. Το τέλος του χειμώνα αρχίζει με τη φρικτή εκείνη εποχή, τη ρασπουτίτσα, που βυθίζει τεράστιες εκτάσεις μέσα σε μια χοντρή λάσπη από την οποία δεν γλυτώνει τίποτε. Στις αρχές του 18ου αιώνα, την πάτησαν οι Σουηδοί, στις αρχές του 19ου οι Γάλλοι, και τελικά οι Γερμανοί ηττήθηκαν κατά κράτος από τον «Στρατηγό Χειμώνα».
Οι εικόνες από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, με άρματα, φορτηγά, πυροβόλα και άνδρες βυθισμένα στις λάσπες, ακίνητα και παγωμένα, είναι μάλλον καταθλιπτικές: Σχεδόν ξεχνά κανείς πως αυτοί ήταν κατακτητές, αφού μοιάζουν με ερημωμένους ταλαιπωρημένους άνδρες που έχασαν κάθε ελπίδα.
Το μάθημα της ρασπουτίτσα είναι πως το τέλος του «χειμώνα» (ας μου επιτραπεί η μεταφορά) δεν φέρνει μαζί του όμορφες λιακάδες, πράσινη εξοχή και διάθεση για πικνίκ. Δεν πας από τα χιόνια στις πασχαλιές με μια κοφτή κίνηση. Πρέπει να περάσεις πρώτα από τη λάσπη εκείνη που βύθισε ώς το στήθος ολόκληρους στρατούς.
Η σημερινή ημέρα σηματοδοτεί την αλλαγή στην κυπριακή πολιτική σκηνή. Το μόνο βέβαιο είναι πως η αλλαγή αυτή θα φέρει κάποια ευφορία, μια ελπίδα πως τα πράγματα θα αλλάξουν γρήγορα και πως οι καθημερινοί μας φόβοι θα καθησυχαστούν με μια δήλωση «του νέου Προέδρου» ή μια ανακοίνωση του νέου υπουργού Οικονομικών, που από το πρωί σήμερα αρχίζουμε να επιλέγουμε.
Τα πράγματα, όμως, δεν είναι τόσο απλά. Η ύφεση δεν μπορεί να αντιστραφεί εύκολα και όλα δείχνουν πως, τουλάχιστον μέσα στο 2013, δεν θα αποφύγουμε τη συρρίκνωση του ΑΕΠ: λουκέτα, ανεργία, δυσκολίες και πίεση. Για κάποιους, ακόμα και χειρότερα.
Το ζητούμενο, όμως, δεν είναι να ακούσουμε για εύκολες λύσεις, για απλές επιλογές και για ταχεία ανάκαμψη. Οι πρώτες δυσκολίες της επόμενης κυβέρνησης, που θα αναλάβει την τιμονιέρα σε 2 εβδομάδες, θα είναι τεράστιες. Πολιορκημένη από παντού, θα πρέπει να αντιμετωπίσει από τη μία την κακή εικόνα της Κύπρου, την έλλειψη εμπιστοσύνης από φίλους και «φίλους», αλλά και την άσχημη εντύπωση πως, από «αβύθιστο αεροπλανοφόρο», η Κύπρος μετατράπηκε σε «αβύθιστο πλυντήριο».
Από την άλλη, θα πρέπει να διαχειριστεί ένα τεράστιο τραπεζικό πρόβλημα, με προβλήματα κεφαλαιοποίησης αλλά και ρευστότητας, τα οποία, εκτός από την επίδρασή τους στο χρέος, οδηγούν και σε πιστωτική συρρίκνωση και αυξημένα επιτόκια.
Το κράτος θα πρέπει να ανασυγκροτηθεί, και μάλλον μια ριζική αναδιάρθρωση θα ήταν η μόνη ελπίδα για να μην ξηλωθούν τα πάντα.
Τα προβλήματα, όμως, είναι γνωστά. Και, στην περίπτωση της Κύπρου, όπου δεν συντρέχει ταυτόχρονα και νομισματικό πρόβλημα, οι λύσεις, αν και δύσκολες, είναι επίσης γνωστές.
Το κυριότερο ζητούμενο στην σημερινή ημέρα δεν είναι τόσο η αναβίωση της ελπίδας. Ελπίδα έχουμε. Δεν είναι ούτε η επιβεβαίωση ότι θα αντέξουμε. Το ξέρουμε ότι θα αντέξουμε. Το ζητούμενο είναι, οι νικητές της ημέρας, όταν θα ετοιμάζονται για το Προεδρικό, να μην το κάνουν με μια διάθεση ευφορίας και χαράς. Το βράδυ να μην πανηγυρίζει ο κόσμος, διότι «νίκησε» η παράταξή τους.
Και, όταν θα τελειώσει τελικά η εκλογική διαδικασία, να μην ακούσουμε ακόμα μια προεκλογική ομιλία από τον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο.
Το ζητούμενο είναι άλλο. Να βράζει το αίμα τους. Να δείχνουν αγριεμένοι παρά χαρούμενοι. Αποφασισμένοι παρά κερδισμένοι. Χωρίς γραβάτες, με τα μανίκια διπλωμένα. Να μην «το θέλουν», γιατί θα την έχουν καλά, αλλά να θέλουν το Προεδρικό ακριβώς γιατί τα πράματα είναι δύσκολα.
Οι νικητές των επόμενων 15 ημερών, θα πρέπει πρώτα να περάσουν από τη ρασπουτίτσα. Να χωθούν στη λάσπη, να περάσουν από τον κίνδυνο μιας παγωμένης ακινησίας, όπως εκείνη που τσάκισε τρεις στρατούς. Με τους άνεργους, τους δανειστές, τους εργοδότες και εργοδοτούμενους να απαιτούν άμεσα αποτελέσματα, την ώρα που δεν είναι δυνατόν να ικανοποιηθούν όλοι, έστω κι αν έχουν δίκαιο.
Αυτό το βράδυ, η πιο ανησυχητική εικόνα που μπορεί να δούμε, θα είναι ένα νικητή που να πανηγυρίζει με χαρές και πούρα. Κάτι τέτοιο θα δείξει πως δεν κατάλαβε τι τον περιμένει, ούτε τι περιμένει ο τόπος από τον ίδιο. Γι’ αυτό και απαιτείται απόψε μια εικόνα που να λέει πως ξέρει ο νικητής σε τι αρένα μπήκε, πως ξέρει πως, αντί να μας χαϊδεύει τα αφτιά, απαιτούμε να μας χαϊδέψει, τελικά, τους λογαριασμούς και την περηφάνια.
Στο τέλος αυτής της πορείας, μετά που «ο χειμώνας μας κράτησε ζεστούς», θα πρέπει η Κύπρος να βγει πιο δυνατή. Στο κάτω-κάτω, χαρακτηριστικό των Κυπρίων είναι πως αντέχουν τα βάσανα, αν αισθάνονται πως κάποτε θα τελειώσουν και πως στο τέλος θα είναι πιο δυνατοί.
Καλή ψήφο σε όλους, όποιο κι αν ψηφίσουν.
Επίσης, πρέπει να προχωρήσει το ΓεΣΥ και να εκπονηθεί ΜΔΠ. Και τα λεφτά από το γκάζι μακριά από τον προϋπολογισμό.
Food for Thought 
[…] Αυτό το βράδυ ο νικητής των εκλογών θα το μισήσει πολλές φορές τους επόμενους μήνες. Επιμένω, όμως, σε αυτό που έγραψα πριν από μερικές εβδομάδες: Τις επόμενες 100 ημέρες θα γραφτεί η πρώτη παράγραφος του επικήδειου του αποψινού νικητή. Όσο κι αν ζήσει, αυτή η παράγραφος δεν θα ξαναγραφτεί και δεύτερη ευκαιρία δεν θα υπάρξει… […]