Η υπόθεση Αριστοδήμου για το Σκαλί της Πάφου δεν απαλλάσσει την Γενική Εισαγγελία από την απαίτηση να κάνει την δουλειά της για την κρίση.
Όχι, δεν έγινε ακόμα καμία σύλληψη πέριξ της κρίσης. Οι εξελίξεις γύρω από την Aristo Developers δεν αποτελούν, ούτε άλλοθι, ούτε «ξεκαθάρισμα», αφού η κίνηση της δικαιοσύνης είχε να κάνει με μια κομπίνα «παραδοσιακή» που δεν έχει να κάνει άμεσα με τις καταστάσεις που οδήγησαν την οικονομία στην σημερινή της κατάσταση.
Μετά όμως από επιτροπές επί επιτροπών, έρευνες και διερευνήσεις, μελέτες και πορίσματα, η δικαιοσύνη δεν κατάφερε να προχωρήσει σε κανένα επίπεδο. Μέρος του προβλήματος είναι φυσικά πως κολλήσαμε πάνω σε παρεμφερή και χωρίς ουσία ζητήματα, όπως το ερώτημα ποιός έβγαλε λεφτά από την Κύπρο πριν από το κούρεμα. Το συγκεκριμένο θέμα αποτελεί στάχτη στα μάτια μας, αφού, εν μέσω δηλώσεων και δημοσιευμάτων που προηγήθηκαν του κουρέματος, ο οποιοσδήποτε μπορεί να θεώρησε πως θα γινόταν αυτό που τελικά συνέβηκε. Έτσι, είναι αδύνατον να αποδειχθεί δόλος. Την ίδια ώρα, όμως, και ενώ πολιτικοί, βουλευτές και Κεντρική Τράπεζα στέλλουν ο ένας λίστες στον άλλο, ουδείς ασχολήθηκε με το πιο σημαντικό ερώτημα: Ποιός έβγαλε λεφτά από την Κύπρο μετά το κούρεμα, και όχι πριν. Εκεί, εξ άλλου, είναι αυταπόδεικτη η παρανομία.
Φυσικά κάτι τέτοιο θα πατήσει τους λάθος κάλλους και δεν θα τολμούσε κανείς από τους υπεύθυνους να πειράξει τους πιο υψηλά ιστάμενους. Γι αυτό και το θέμα που έβγαλε η Καθημερινή για ξεκούρεμα μέσω Ελβετίας, πέθανε μόλις ενημερώθηκαν Κεντρική Τράπεζα και Γενικός Εισαγγελέας.
Υπάρχει όμως κι ένα δεύτερο σημείο που εξηγεί γιατί δεν γίνονται έρευνες, για παράδειγμα, σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας του ΔΣ της Τράπεζας Κύπρου όταν ο πρόεδρος του ήταν άμεσα συνδεδεμένος και με ένα από τους μεγαλύτερους πελάτες της τράπεζας. Μάλιστα, ο εν λόγω μεγάλος πελάτης είχε και προβλήματα αποπληρωμής των δανείων του…Είχαμε γράψει στην Καθημερινή πως κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, θα γίνονταν έρευνες για το κατά πόσον ο πρόεδρος του ΔΣ είχε επαφή με ένα πελάτη στον οποίο είχε άνοιγμα η τράπεζα ύψους 250 σχεδόν εκατ. ευρώ. Στην προκειμένη, ήταν το ίδιο πρόσωπο.
Αντί να ασχοληθούν με αυτό το ζήτημα, όμως, έμειναν στα χωράφια, όπου προβλέπεται πως θα «την φάει» κάποιος πιο χαμηλά από τον κ. Αριστοδήμου. (Είναι όμως όλοι αθώοι μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου). Δεν είναι πλέον βέβαιο πως υπάρχει η τεχνογνωσία και η ικανότητα για να διωχθούν αποτελεσματικά τέτοιες υποθέσεις. Εξάλλου, και ενώ τα κονδύλια για αγορά λογισμικού έχουν εγκριθεί, ακόμα περιμένουμε να προχωρήσει η Γενική Εισαγγελία με τις κινήσεις της για να στείλει στο δικαστήριο τέτοιες υποθέσεις.
Αυτό που είναι προφανές είναι πως η εκδίκαση της υπόθεσης που αφορά στα οικόπεδα στο Σκαλί δεν έχει καμία σχέση με την προσπάθεια να αντιμετωπίσουν την δικαιοσύνη τα άτομαπου έφεραν την οικονομία στο σημερινό της χάλι. Αυτή είναι μια υπόθεση άσχετη με την κρίση, η οποία δεν θα προσμετρηθεί σε καμία περίπτωση στον απολογισμό των επιδόσεων της δικαιοσύνης απέναντι στις οικονομικές εξελίξεις.
Περιμένουμε ακόμανα διερευνηθούν πολλές υποθέσεις: Τα εξαφανισθέντα στοιχεία στην Τράπεζα Κύπρου, η έξοδος κεφαλαίων μετά το κούρεμα (και όχι πριν), η Uniastrum, τα συνδεδεμένα δάνεια, η στάση της εποπτείας που απέτυχε από το 2008 ως το 2014, τα συνδεδεμένα δάνεια, ο επιπλέον δανεισμός που παραχωρούσε η Τράπεζα Κύπρου στους επισφαλείς μεγάλους οφειλέτες το 2012.
Τα οικόπεδα στο Σκαλί της Πάφου δεν σχετίζονται με καμία από αυτές τις περιπτώσεις. Στην συγκεκριμένη υπόθεση, απαιτείται από την δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της και από την Γενική Εισαγγελία να αποδείξει ό,τι έχει να αποδείξει χωρίς να ρίξει και πάλι αβολίδοτα. Υπάρχουν όμως ακόμα πολλές υποθέσεις που παραμένουν ως στίγμα λερό στην Γενική Εισαγγελία, η οποία αποδεικνύει πως τελικά, είτε δεν θέλει, είτε δεν μπορεί να κάνει σωστά τη δουλειά της.
Επίσης, πρέπει να προχωρήσει ένα σοβαρό ΓεΣΥ και να εκπονηθεί ΜΔΠ. Και τα λεφτά από το γκάζι, μακριά από τους πολιτικούς.
Από το περιοδικό ΜΑΝ, τεύχος Οκτωβρίου 2014
Food for Thought 
Ναι. να τα δώκουν του Αριστο τα κάζια, να τα διαχειριστεί που εν η ιδιωτική πρωτοβουλία.
Ιδιωτική αλλά με εποπτεία -κι αυτό είναι το κρίσιμο κομμάτι….
Τζιαι ποιός θα κάμει την εποπτεία; Άρα φτάννουμεν στο φίδιν που δακκάννει την ουράν του. Σαν την επόπτην της Κεντρικής τράπεζας με την κόρην που εν δικηγόρος του Βγενόπουλλου τον οποίον θα ελέγξει η μάνα.
Έχεις καμιάν συνταγήν πως φκαίννει η διαφθορά που τον εγκέφαλον του Κυπραίου που έχει εξουσία; Πως ο ανατολίτης στήννει κράτος δικαίου; Ο δυτικός άμα έχει έναν χωράφιν σκέφτεται «έχω άραγε το δικαίωμαν να κτίσω μέσα;» Ο ανατολίτης (Έλληνας, Τούρκος, Ρώσσος, Κινέζος, Σέρβος, ο Λιβανέζος) αρωτά «αν ηχτίσω μέσα τί θα πέι ο πει ο βασιλιάς, ο σουλτάνος, ο έπαρχος, ο φίλαρχος»; Τζιαι πάει τζιαι κάμνει εξυπηρέτησην στον αντιπρόσωπον της εξουσίας να κάμει την δουλειάν του. Σαν υπεύθυνος εκλογικού επιτελείου θα ξέρεις.
Είτε στους πολιτικούς δώκεις τα κάζια (ιδιοκτησία του κράτους βάσει του συντάγματος), είτε στους ιδιώτες, το ίδιον σύστημαν θα δώκει τα ίδια αποτελέσματα. Με την διαφοράν ότι ο ιδιώτης θα κάμει τα πάντα να κάτσει το κέρδος πούγκαν, θα πληρώσει τους υπαλλήλους το όσον πιο φτηνά μπόρει, θα επενδύσει λλιόττερον για να μετατρέψει την παραγωγήν σε κέρδος… Όπως θα κάμουν η ηλεκτρική τζιαι η σύτα από του χρόνου παρά να πληρώνουν καλούς μισθούς για να ψηφίζουν οι υπαλλήλοι Δήκο και Δησύ.
Εγώ προτιμώ να μιμηθούμεν την Νορβηγίαν στο πως διαχειρίζεται τον φυσικόν πλούτον τζιαι όχι την Αμερικήν ή την Σαουδικήν Αραβίαν. Για αυτόν διαφωνώ με την τελευταίαν σου παράγραφον 🙂 Αλλά παρά την διαφοράν, τζιαι γώ τζιαι σύ έχουμεν το πρόβλημαν της διαφθοράς για να δουλέψει η ιδέα.
Συμφωνώ μαζί σου σε μεγάλο βαθμό. Το ερώτημα είναι πώς είναι δυνατόν να κτίσουμε ένα σύστημα εποπτείας που να είναι σοβαρό;
Με ξένο επόπτη; Γιατί όχι, σαν αρχή, και σαν μια από τις πολλές ιδέες….